Elektronik

Temel Devre Teorisi Nasıl Anlaşılır? Basit Elektronik Devrelerin Tasarımını Kolaylaştırmak.

Temel Elektronik Devre Teorisi Nedir?

Basit bir ifadeyle, elektronik, arzulanan bir sonucu elde etmek için özel olarak tasarlanmış aktif ve pasif cihaz ağları vasıtasıyla elektron akışını kullanan ve kontrol eden bir bilim dalı olarak anlaşılabilir. Bu ağlar temel olarak seçilen elektronik bileşenlerin ara bağlantısıdır ve bir elektronik devre oluşturur. İlgili elektronik bileşenler temel olarak aktif ve pasif bileşenler olarak sınıflandırılır. Aktif bileşenler, tasarım özelliklerine göre içlerinden elektronların akışını boyutlandırmada veya optimize etmede canlı bir rol oynamaktadır. Bunların hepsi özellikle LED’ler, diyotlar, transistörler, IC’ler, SCR’ler, triyaklar ve daha fazlası gibi cihazları içeren yarı iletken parçalardır, liste çok uzun olabilir. Pasif bileşenler normalde karbon veya kimyasal elektrolitlerden oluşur ve aktif olarak katkıda bulunamamasına rağmen, aktif cihazlarla birlikte önemli bir rol oynar ve bunları her açıdan tamamlar. Bu bileşenler olmadan, muhtemelen bir elektronik devre tasarlamak mümkün olmayacaktır. Dirençler, kapasitörler, indüktörler vb. Bileşenler pasif elektronik bileşenlerin altında gelir.

Bu makalede, elektroniğin temel devre teorisi hakkında bilgi edinmeye çalışacağız. Birkaç elektronik bileşenin işleyişini ve aynı zamanda küçük temel devrelerde nasıl yapılandırılabileceğini anlamaya çalışacağız.

Temel Elektronik Bileşenler ve Uygulamaları Nasıl Anlaşılır?

Diyot

Diyot : Resimde gösterildiği gibi, bir diyot iki uçlu bir bileşendir ve uçlarından birinde bir bant veya halka tarafından tanınır.

Sembolde, bant ok noktasında düz bir çizgi ile gösterilir. Bu taraftan sonlanan kurşun katot, diğeri ise anottur.

Bir diyot daima pozitif bir voltajın anotundan katoda doğru geçmesine ve diğer yöne çevrilmesini engeller. Bu özel karakteristik nedeniyle, diyotlar AC’yi DC’ye dönüştürmek için doğrultucular olarak da kullanılır.

LED : LED’ler yukarıda açıklandığı gibi normal diyotlara oldukça benzerdir, ancak LED’ler işlem sırasında ışık yayabildiğinden, özellikle gösterge olarak ve diğer aydınlatma amaçlarında kullanılırlar. LED’ler yüksek akımlara tolerans gösteremezler ve bu nedenle her zaman gereken minimum akımı ölçmek için bir seri direnç içerirler.

Transistör : Hepimiz elektronik ailesinin bu çok yönlü üyesine oldukça aşinayız.Transistörler temel olarak küçük elektrik sinyallerini yükseltmek ve ayrıca anahtarlama amaçları için kullanılır.

Direnç : Çoğu yarı iletken cihaz yüksek akımlara karşı duyarlı olduğu için, dirençler içlerinden doğru akım akışını kısıtlamak için kullanılır. Bu dirençlerin değerleri, çeşitli formüller kullanılarak hesaplanarak boyutlandırılır.

Aşağıdaki örnekler, temel elektronik devrelerin nasıl tasarlandığını açıkça açıklayacaktır:

Şekilde gösterildiği gibi, genellikle bir IC çıkışından veya benzer başka bir kaynaktan alınan tetik voltajı R1’e uygulanır. Alınan akım, R1 vasıtasıyla doğru bir şekilde optimize edilir ve transistörün T1’i, kol koluna bağlı olan LED’i iletebilmesi ve yakması için yönlendirmek için kullanılır.

Yukarıda açıklandığı gibi, LED’i aşırı akımlardan korumak için direnç R2 dahil edilmiştir. R2’nin değeri aşağıdaki formül kullanılarak hesaplanır:

R2 = (U S – U LED ) ÷ I LED

İşte U S = Besleme Gerilimi,

LED = Kullanılan LED’in minimum ileri gerilim düşümü,

Ve I LED = Optimum parlaklık için LED tarafından kullanılan akım (normalde 10 mA’nın yeterli olduğu bulunur).

R1’in değeri aşağıdaki formül kullanılarak elde edilebilir:

R1 = (U B – 0.6) x Hfe / I YÜK

Burada U b = R1’e kaynak voltajı,

Hfe = Kullanılan T1’in akım akımı kazancı (minimum değeri alabilirsiniz: 150)

LOAD = Kolektör yükünü çalıştırmak için gereken akım (burada bir LED).

Devredeki LED, çıkışta ağır yüklerin değiştirilmesi gerektiğinde kolayca bir röle ile değiştirilebilir. Baz direnç değeri daha sonra yukarıdaki formül kullanılarak uygun şekilde hesaplanabilir.

Darlington Bağlantı

Bazen kaynak gerilimini R1’e çok küçük ve T1’in algılaması zor bulabiliriz. Bu şartlar sırasında, bitişikteki şekilde gösterildiği gibi başka bir transistörün T1 ile birleştirilmesiyle ilginç bir modifikasyon uygulanabilir. Bu yapılandırma bir Darlington çifti olarak adlandırılır.

Burada, alınan zayıf sinyaller, birinci transistör tarafından uygun bir seviyeye yükseltilir ve bir sonraki transistörün tabanına uygulanır ve bu, kollektör yüküne enerji vermek için yeterince büyütür.

Kondansatör : Başka bir vazgeçilmez pasif elektronik bileşendir ve kaçınılmaz olarak neredeyse bütün elektronik devrelerde bir yer bulur. Temel olarak DC’yi bloke etmek ve AC’ye izin vermek için kullanılırlar, ancak zaman gecikmeleri, gürültüleri bastırmak veya filtrelemek için önemli uygulamalar da bulabilirler.

Bir kapasitör yukarıdaki devre ile bağlanırsa ilginç sonuçlar elde edilir. İki bitişik şekil sırasıyla aşağıdaki şekilde açıklanabilir:

İlk . T1, C1 içinde depolanan yük nedeniyle tetikleme voltajı kesildikten sonra bile uzun bir süre devam etmeye devam eder ve bu da bir geciktiricinin zaman gecikmeleri üretiminde nasıl kullanıldığını gösterir.


İkinci devre bir kapasitörün anlık bir darbe üretmek için nasıl kullanılabileceğini gösterir, böylece bir baz voltajı alındığında transistör ve kollektör yükü sadece bir an için AÇIK ve sonra KAPALI duruma getirilir. Burada tetikleme sinyalinin yalnızca C1 şarj işlemi sırasında anında geçmesine izin verilir ve C1 tamamen şarj olunca akışını önler.

Related posts

Robot için Kendi Joystick ‘inizi Yapın

Ömer Ersin

Genlik Modülasyonunun (Amplitude Modulation) Tarihi

Ömer Ersin

MAX6675 K-Termokupl – Dijital Dönüştürücü IC kullanan Arduino PID Sıcaklık Kontrol Cihazı

Ömer Ersin